De Sint-Bernard staat het meest bekend om zijn hulpvaardige karakter tijdens reddingsacties, waarbij het klassieke beeld de hond afbeeld met een grote ton met cognac vastgebonden aan zijn nek. Deze vriendelijke reus wordt inderdaad graag ingezet tijdens zoek- en reddingsacties, doordat hij moeiteloos weet te navigeren in besneeuwd gebied. De hond heeft een indrukwekkend vermogen om dreigend gevaar aan te voelen en heeft bovendien verhoogde capaciteiten van geur en richting, waardoor je altijd kunt vertrouwen op zijn betrouwbare werklust en gezelschap. Een mooie, grote en krachtige hond met een zorgzaam karakter die altijd behulpzaam en goedgehumeurd is. De Sint Bernard is loyaal en vriendelijk en naast uiterst intelligent, tevens uiterst trouw en bescheiden. Het is een grote hond en vaak is de levensverwachting dan korter dan bij kleinere rassen. De Sint Bernard leeft over het algemeen 8 tot 10 jaar.
Uiterlijke kenmerken
De Sint Bernard heeft een krachtig en gespierd lichaam, met een imposant hoofd en een brede schedel. Het zijn kolossale honden, waarbij teefjes tussen de 65 en 80 cm hoog en reuen zelfs wel minstens 70 tot 90 cm hoog worden met een gemiddeld gewicht van 60 kg. De vacht heeft doorgaans een witte kleur met verschillende markeringen in tan, rood, mahonie of zwart. Deze kleuren kunnen gestroomd door elkaar lopen en verschillend combinaties omvatten. De aftekeningen kenmerken zich door een witte borst, voeten en staartpunt en een witte streep over de neus. Ook is er vaak een witte kraag of vlek bij de netaanzet zichtbaar. Ook een masker, of donkere omranding van het hoofd wordt beschouwd als kenmerkend voor dit hondenras, evenals een donkere omranding van de oren. Zijn oren liggen plat tegen het hoofd aan en de ogen hebben een enigszins druilerige uitstraling, doordat de huid net als rond de mond wat naar beneden hangt. Ze hebben een brede mond met grote tong die regelmatig buiten de mond gedragen wordt. Een gemoedelijke loop met zwiepende staart maakt dit tot een goedaardige lobbes.
Vacht van de Sint Bernard
De vacht kan kortharig en glad zijn of langharig en ruwer van structuur. Hoe dan ook zal de vacht dicht in textuur samenvallen en bestendig tegen natuurelementen als water of modder. Houd er rekening mee dat de Sint Bernard flink verhaard en dat dit dan veel losse haren oplevert. Regelmatig kammen is een absolute must bij dit hondenras om de vacht mooi en schoon te houden en te voorkomen dat je hele huis onder het haar zit. Bij kortharige Sint Bernards vind je een dichte en korte beharing die niet ruw aanvoelt. Bij de aanzet van de staart wordt de beharing langer en richting de punt juist weer korter. Je zult tegenwoordig vaker langharige Sint Bernards tegenkomen, waarbij het middellange haar glad of golvend hangt. Rond de snuit en oren is kort en zacht haar zichtbaar. Het lijkt bij dit hondenras vaak alsof ze een soort broek aanhebben, door de tekening van de vacht.
Gedrag
Het gedrag van een Sint Bernard is te omschrijven als vriendelijk, evenwichtig en uiterst zachtaardig. Een levendige en enthousiaste goedzak, waar je veel plezier aan zult beleven. Ze zijn uiterst aanhankelijk en door hun zorgzame en bedachtzame karakter zijn ze uitstekend in de omgang met kinderen. Hij voelt zich echt onderdeel van het gezin en eigent zichzelf een beschermende rol toe, ook jegens andere huisdieren. Ze zijn zeker intelligent en eigenzinnig en behoorlijk territoriaal. Als waakhond zullen ze je thuis dan ook zeker optimaal verdedigen en beschermen. Daarentegen zullen ze ook de eerste zijn bij wie je troost kunt vinden. Hun ultiem zachte vacht leent zich zeker voor een fijne knuffelsessie, iets wat ze met liefde toe zullen laten. Ondanks de enigszins bedroefde expressie van het gezicht, heeft dit ras een enthousiaste karakter. Al kunnen ze ook redelijk koppig zijn met een levendig temperament. Sluit ze ook zeker niet buiten, anders zullen ze gaan mokken en hun ongenoegen kenbaar maken.
Zacht met kinderen
De Sint Bernard is een uitstekende keuze voor gezinnen met kinderen. Door zijn beschermende karakter zal elk kind veilig zijn bij deze lobbes. Ze kunnen heerlijk bij hem wegkruipen en niets lijkt hem te veel. Een engelengeduld zorgt ervoor dat bijna alles is geoorloofd. Daarentegen dien je wel alert te zijn dat de kinderen niet te ver gaan en zeker de hond niet moedwillig gaan pesten. In dat geval zal een andere kant naar voren komen, waarbij de hond voor zichzelf op komt. Een intelligente zelfstandigheid leidt hem dan vanzelf tot het duidelijk aangeven van zijn grenzen. Ze zijn zeker zeer verdraagzaam en spelen graag mee met de kinderen, maar zowel de hond als de kinderen zullen een goede opvoeding nodig hebben om het meeste uit de onderlinge interactie te kunnen halen.
Verzorging
Een goede verzorging mag zeker niet worden vergeten als je een Sint Bernard hebt. Zeker 1 keer per kun je de hond kammen en borstelen, zeker als je een langharige Sint Bernard hebt. Vaak zul je deze nog vaker moeten borstelen om klitten te voorkomen. Met name de haren achter de oren, aan de poten, staart en broek zullen regelmatig even moeten worden gekamd, want hier vormen zich het snelst klitten. Ook de haren rond de voeten dienen regelmatig getrimd te worden. Zeker gedurende de verhaarperiode wil je zeker de haren kammen om het overtollige haar uit de vacht te verwijderen. Anders gaat dit jeuken en mogelijk zorgt het voor andere gezondheidsproblemen, door het vuil dat zich in de vacht nestelt. Twee keer per jaar zal de Sint Bernard geheel verharen, in de lente en de herfstperiode, maar houdt zeker de vacht het gehele jaar goed bij.
Gezond gewicht is cruciaal
De Sint Bernard heeft vanwege zijn omvang zeker voldoende voeding nodig. Om een gezond gewicht te behouden, mag dit hondenras echter zeker niet overvoerd worden. Het heeft de neiging om snel mollig te worden en dit is nadelig voor de gewrichten. Teveel spanning kan hier zorgen voor problemen en eventuele belasting op heupen en ellenbogen verergeren. Doordat zijn temperament aanzienlijk rustiger is dan bij andere grotere hondenrassen, heeft hij minder beweging nodig en kan de behoefte per kg aan lichaamsgewicht worden aangepast. Je weet zo zeker dat je hond niet meer binnenkrijgt dat hij nodig heeft en dit zal ten goede komen van zijn algehele gezondheid. Voeding mag worden afgemeten op de daadwerkelijke behoefte ten opzichte van de lichaamsbeweging die je de hond kunt bieden.
Ernstige ziekteverschijnselen bij
Er zijn zeker enkele veel voorkomende gezondheidsproblemen te noemen, waar je met een Sint Bernard rekening mee moet houden. Zo zijn er erfelijke ziektes als Heupdysplasie, elleboogdysplasie, oogafwijkingen en een vergrote kans op het krijgen van een maagdraaiing waar de Sint Bernard last van kan krijgen. Hartafwijkingen als Dilated Cardiomyopathie (DCM) is een afwijking van de hartspier met een verminderde kracht in het spierweefsel. Er kan een verwijdering van één of beide hartkamers ontstaan, met hartritmestoornissen, longoedeem of zelfs de dood als gevolg. De Sint Bernard heeft als pup al een verhoogde kans op het Wobbler Syndroom, waarbij de nekwervels verschuiven en het ruggenmerg beschadigd kan worden. Een andere ziekte die op de loer ligt, is epilepsie waarbij de hond herhaald optreden van aanvallen kan ervaren. Let op afname van het uithoudingsvermogen, vermagering of hoesten, aangezien dit duidelijke tekenen kunnen zijn dat er iets mis is met je Sint Bernard.
Vroegtijdige diagnose redt levens
Door je bewust te zijn van de ziektepatronen die kunnen voorkomen bij je Sint Bernard zijn spoedig mogelijke symptomen op te merken. Een juiste diagnose zal kunnen worden verstrekt, waardoor er een specifiek behandelplan kan worden opgesteld ter ondersteuning van het ziekteproces of herstel. De grootte en omvang het dit hondenras draagt bij aan enkele risico’s op aandoeningen. Vaak zijn de eerste tekenen al op jonge leeftijd zichtbaar, ergens tussen het 4e en 6e levensjaar. Er zijn zeker pijnstillende behandelingen of hersteloperaties mogelijk om hier voldoende zorg aan te geven, echter zijn deze vaak prijzig. Zeker een aandachtspunt om in gedachten te houden, voordat je op de aanschaf van een grote hond overgaat.
Opvoeding
Een goede begripvolle opvoeding is zeker nodig. Een zekere mate van zelfverzekerdheid is hierbij nodig om de Sint Bernard het juiste, gewenste gedrag aan te leren. Zelfs het afleren van het trekken aan de riem is zeker niet iets waar je onbedachtzaam mee om moet springen. Het worden immers grote honden en dit kan zeker zorgen voor problemen op latere leeftijd. Kenmerkend voor hun opvoeding is hun eigenzinnigheid, waarbij ze zelf heel goed kunnen inschatten wat ervan hen verwacht wordt. Door dit in goede banen te leiden, zorg je ervoor dat de hond jouw als baas volgt in je leiderschap. De Sint Bernard kent een grote affectie jegens zijn baas en wil graag deel van het gezin zijn. Het is dan ook zeker niet nodig om met strenge hand je wil aan te geven. Met stemverheffing of fysieke straffen ga je over zijn grenzen heen en zal de socialisatie een averechts effect hebben. Introduceer alles met beleid en in zachtheid en de Sint Bernard zal zeker een gezellige en aanhankelijke hond zijn.
Beweging
Om de Sint Bernard in optimale gezondheid en goedgehumeurd te houden is het belangrijk om voldoende ruimte voor lichaamsbeweging te bieden. Laat hem zeker regelmatig en meerdere keer per dag zonder lijn rondrennen. Er is hier zeker meerdere uren voor nodig, om alle energie optimaal te benutten die in je hond aanwezig is. Ook om te vermijden dat je Beethoven te zwaar wordt, is rennen de beste remedie. De winter is het beste jaargetijde om er lekker met je hond op uit te trekken. Dan gedijt hij het beste. Als pup kan de hond nog niet gelijk uren maken, omdat de gewrichten nog niet sterk genoeg zijn. Het is ook af te raden om de hond binnen twee uur na een maaltijd te laten rennen of wild te laten spelen. De kans op een maagtorsie wordt dan aanzienlijk vergroot, waarbij een dierenarts snel moet handelen om overlijden te voorkomen. Het eten mag eerst voldoende worden verteerd, voordat je met de hond weer naar buiten gaat. Zwemmen is ook favoriet, maar let erop dat elke activiteit rustig wordt opgebouwd, zodat de gewrichten ontzien blijven.
Geschiedenis
De origine van de Sint Bernard is terug te leiden tot de 11e eeuw, waar dit hondenras voor het eerst ontdekt werd in een klooster-hospitium in de Zwitserse Alpen. Hier diende de honden als waakhond en werden hun levensreddende capaciteiten erkend. De Grote Sint Bernardpas zou door de hond gebruikt zijn om gestrande reizigers op te sporen en konden sneeuwstormen aanvoelen. Meer dan 2000 mensenlevens zou dit hondenras als gevolg gered hebben in de loop van de daaropvolgende drie eeuwen. Vanwege hun historische heldendaden heeft het hondenras veel bekendheid gekregen, die in de loop der tijd is verschoven naar een beeld van vriendelijke lobbes en mensenvriend. Ze zijn afkomstig van de Molossers, wat grote en zware honden waren en dienden als waak- of krijgshond. Het ras werd later gekruist met herdershonden en honden als de Mastiff, Pyreneese berghond en Newfoundlander. Na hun rol als waakhond of beschermer van het erf, is het steeds meer een lid van het gezin geworden.